1-آدمهایی که وقتی هستند.هستند،وقتی که نیستند هم نیستند.حضور عمده این آدمها مبتنی بر فیزیک است تنهابا لمس

ابعاد جسمانی آنهاست که قابل فهم میشوند.بنابراین اینان تنها هویت جسمی دارند.

2-آنهاییکه وقتی هستند.نیستند.وقتی نیستند هم نیستند(مردگان متحرکی در جهان،)خودفروختگانی که هویتشان را به

ازای چیزی فانی گذاشته اند،بی شخصیت اند وبی اعتبار،هرگز به چشم نمی آیند.مرده و زنده شان یکیست

3-آنهایی که وقتی هستند،هستند،وقتیکه نیستند هم نیستند(آدمهای معتبر و باشخصیت)کسانیکه دربودنشان سرشار از

حضورند و در نبودنشان هم تاثیر خودرا میگذارند کسا نیکه در خاطر ما میمانند،دوستشان داریم وبرایشان ارزش قایلیم

  4آنهایی که وقتی هستند ،نیستند. وقتیکه نیستندهستند(شگفت انگیزترین آدمها)در زمان بودنشان چنان قدرتمند

وباشکوهندکه ما نمیتوانیم حضورشان را دریابیم اما وقتی از پیش ما میروند نرم نرم وآهسته آهسته در می یابیم

بازمیشناسیم میفهمیم که آنان چه بودندچه میگفتند وچه میخواستند.ما همیشه عاشق این آدمها هستیم،هزارحرف داریم

برایشان اما وقتی در مقابلشان قرار میگیریم،گویی قفل بر زبانمان میزنند.اختیار از ما سلب میشود.سکوت

میکنیم،وغرق در حضور آنان مست میشویم و درست در زمانی که میروند،یادمان می آید که چه حرفها داشتیم ونگفتیم

،شاید تعداد اینها در زندگی ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد.

زندگی به من آموخته است که .....

عشق در نگاه خیره به یکدیگر نیست،بلکه در یک سو نگریستن است

درویشی به اشتباه فرشتگان به جهنم فرستاده میشود پس از اندک زمانی دا د شیطان در می آید و رو به فرشتگان 

میکند

ومیگوید:جاسوس میفرستیدبه جهنم؟ازروزی که این آدم به جهنم آمده مدام در جهنم گفتگو وبحث است وجهنمیان را

هدایت میکند.

وحال درویشی که به جهنم رفته بود اینچنین است:با چنان عشقی زندگی کن که حتی بنا به تصادف اگر به جهنم افتادی

خود شیطان تو را به بهشت بازگرداند

عشق یعنی وقتی دور هستیم دلتنگ شویم .

اما از درون احساس گرما کنیم

 چون در قلبمان به هم نزدیکیم

درعشق حقیقی کوتاهترین فاصله بسیار طولانی است

و از طولانیترین ففاصله ها میتوان پل زد